امروزه از کابل هاي مختلفي در شبکه ها استفاده مي گردد .نوع و سيستم کابل کشي استفاده شده در يک شبکه بسيار حائز اهميت است . در صورتي که قصد داشتن شبکه اي را داريم که داراي حداقل مشکلات باشد و بتواند با استفاده مفيد از پهناي باند به درستي خدمات خود را در اختيار کاربران قرار دهد ، مي بايست از يک سيستم کابلينگ مناسب ، استفاده گردد . در زمان طراحي يک شبکه مي بايست با رعايت مجموعه قوانين موجود در خصوص سيستم کابلينگ، شبکه اي با حداقل مشکلات را طراحي نمود .با اين که استفاده از شبکه هاي بدون کابل نيز در ابعاد وسيعي گسترش يافته است ، ولي هنوز بيش از 95 درصد سازمان ها و موسسات از سيستم هاي شبکه اي مبتني بر کابل، استفاده مي نمايند .
ايده هاي اوليه ايده مبادله اطلاعات به صورت ديجيتال ، تفکري جديد در عصر حاضر محسوب مي گردد. درسال 1844 فردي با نام "ساموئل مورس" ، يک پيام را از Washington D.C به Baltimore و با استفاده از اختراع جديد خود (تلگراف)، ارسال نمود . با اين که از آن موقع زماني زيادي گذشته است و ما امروزه شاهد شبکه هاي کامپيوتري بزرگ و در عين حال پيچيده اي مي باشيم ولي مي توان ادعا نمود که اصول کار ، همان اصول و مفاهيم گذشته است .
کدهاي مورس ، نوع خاصي از سيستم باينري مي باشند که از نقطه و خط فاصله با ترکيبات متفاوت به منظور ارائه حروف و اعداد ، استفاده مي نمايد . شبکه هاي مدرن داده از يک و صفر ، استفاده مي نمايند . بزگترين تفاوت موجود بين سيستم هاي مدرن مبادله اطلاعات و سيستم پيشنهادي "مورس " ، سرعت مبادله اطلاعات در آنان است.تلگراف هاي اواسط قرن 19 ، قادر به ارسال چهار تا پنج نقطه و يا خط فاصله در هر ثانيه بودند ، در حالي که هم اينک کامپيوترها با سرعتي معادل يک گيگابيت در ثانيه با يکديگر ارتباط برقرار مي نمايند (ارسال 1،000،000،000 صفر و يا يک در هر ثانيه).تلگراف و تله تايپ رايتر ، پيشگام مبادله داده مي باشند . در طي سي و پنج سال اخير همه چيز با سرعت بالا و غيرقابل تصوري تغيير نموده است. ضرورت ارتباط کامپيوترها با يکديگر و با سرعت بالا ، مهمترين علل پياده سازي تجهيزات شبکه اي سريع ، کابل هائي با مشخصات بالا و سخت افزارهاي ارتباطي پيشرفته است .
پياده سازي تکنولوژي هاي جديد شبکه اترنت در سال 1970 توسط شرکت زيراکس و در مرکز تحقيقات Palo Alto در کاليفرنيا پياده سازي گرديد . در سال 1979 شرکت هاي DEC و اينتل با پيوستن به زيراکس ، سيستم اترنت را براي استفاده عموم ، استاندارد نمودند . اولين مشخصه استاندارد در سال 1980 توسط سه شرکت فوق و با نام Ethernet Blue Book ارائه گرديد . ( استاندارد DIX ) .
اترنت يک سيستم ده مگابيت در ثانيه است ( ده ميليون صفر و يا يک در ثانيه) که از يک کابل کواکسيال بزرگ به عنوان ستون فقرات و کابل هاي کواکسيال کوتاه در فواصل 5 / 2 متر به منظور ايستگاههاي کاري استفاده مي نمايد . کابل کواکسيالي که به عنوان ستون فقرات استفاده مي گردد ، Thick Ethernet و يا 10Basee5 ناميده مي شود که در آن 10 به سرعت انتقال اطلاعات در شبکه اشاره داشته ( 10 مگابيت در ثانيه ) و واژه Base نشاندهنده سيستم Base band است . در سيستم فوق ، از تمامي پهناي باند به منظور انتقال اطلاعات استفاده مي گردد . در Broad band به منظور استفاده همزمان ، پهناي باند به کانال هاي متعددي تقسيم مي گردد . عدد 5 نيز شکل خلاصه شده اي براي نشان دادن حداکثر طول کابلي است که مي توان استفاده نمود ( در اين مورد خاص 500 متر ) . موسسه IEEE در سال 1983 نسخه رسمي استاندارد اترنت را با نام IEEE 802.3 و در سال 1985 ، نسخه شماره دو را با نام IEEE 802.3a ارائه نمود . اين نسخه با نام Thin Ethernet و يا 10Base2 معروف گرديد. ( حداکثر طول کابل 185 متر مي باشد و عدد 2 نشاندهنده اين موضوع است که طول کابل مي تواند تا مرز 200 متر نيز برسد )
از سال 1983 تاکنون ، استانداردهاي متفاوتي ارائه شده است که يکي از اهداف مهم آنان ، تامين پهناي باند مناسب به منظور انتقال اطلاعات است . ما امروزه شاهد رسيدن به مرز گيگابيت در شبکه هاي کامپيوتري مي باشيم .
کابل هاي (UTP (Unshielded Twisted Pair کابل UTP يکي از متداولترين کابل هاي استفاده شده در شبکه هاي مخابراتي و کامپيوتري است . از کابل هاي فوق ، علاوه بر شبکه هاي کامپيوتري در سيستم هاي تلفن نيز استفاده مي گردد ( CAT1 ). شش نوع کابل UTP متفاوت وجود داشته که مي توان با توجه به نوع شبکه و اهداف مورد نظر از آنان استفاده نمود . کابل CAT5 ، متداولترين نوع کابل UTP محسوب مي گردد .
مشخصه هاي کابل UTP با توجه به مشخصه هاي کابل هاي UTP ، امکان استفاده ، نصب و توسعه سريع و آسان آنان ، فراهم مي آورد . جدول زير انواع کابل هاي UTP را نشان مي دهد :
موارد استفاده سرعت انتقال اطلاعات
گروه
سيستم هاي قديمي تلفن ، ISDN و مودم حداکثر تا يک مگابيت در ثانيه
CAT1
شبکه هاي Token Ring حداکثر تا چهار مگابيت در ثانيه
CAT2
شبکه هاي Token ring و 10BASE-T حداکثر تا ده مگابيت در ثانيه
CAT3
شبکه هاي Token Ring حداکثر تا شانزده مگابيت در ثانيه
CAT4
اترنت ( ده مگابيت در ثانيه ) ، اترنت سريع ( يکصد مگابيت در ثانيه ) و شبکه هاي Token Ring ( شانزده مگابيت در ثانيه ) حداکثر تا يکصد مگابيت در ثانيه CAT5
شبکه هاي Gigabit Ethernet حداکثر تا يکهزار مگابيت در ثانيه CAT5e
شبکه هاي Gigabit Ethernet حداکثر تا يکهزار مگابيت در ثانيه CAT6
توضيحات :
تقسيم بندي هر يک از گروه هاي فوق بر اساس نوع کابل مسي و Jack انجام شده است .
از کابل هاي CAT1 ، به دليل عدم حمايت ترافيک مناسب، در شبکه هاي کامپيوتري استفاده نمي گردد .
از کابل هاي گروه CAT2, CAT3, CAT4, CAT5 و CAT6 در شبکه ها استفاده مي گردد .کابل هاي فوق ، قادر به حمايت از ترافيک تلفن و شبکه هاي کامپيوتري مي باشند .
از کابل هاي CAT2 در شبکه هاي Token Ring استفاده شده و سرعتي بالغ بر 4 مگابيت در ثانيه را ارائه مي نمايند .
براي شبکه هائي با سرعت بالا ( يکصد مگا بيت در ثانيه ) از کابل هاي CAT5 و براي سرعت ده مگابيت در ثانيه از کابل هاي CAT3 استفاده مي گردد.
در کابل هاي CAT3 ,CAT4 و CAT5 از چهار زوج کابل مسي استفاده شده است . CAT5 نسبت به CAT3 داراي تعداد بيشتري پيچش در هر اينچ مي باشد . بنابراين اين نوع از کابل ها سرعت و مسافت بيشتر ي را حمايت مي نمايند .
از کابل هاي CAT3 و CAT4 در شبکه هايToken Ring استفاده مي گردد .
حداکثر مسافت در کابل هاي CAT3 ، يکصد متر است .
حداکثر مسافت در کابل هاي CAT4 ، دويست متر است .
کابل CAT6 با هدف استفاده در شبکه هاي اترنت گيگابيت طراحي شده است . در اين رابطه استانداردهائي نيز وجود دارد که امکان انتقال اطلاعات گيگابيت بر روي کابل هاي CAT5 را فراهم مي نمايد( CAT5e ) .کابل هاي CAT6 مشابه کابل هاي CAT5 بوده ولي بين 4 زوج کابل آنان از يک جداکننده فيزيکي به منظور کاهش پارازيت هاي الکترومغناطيسي استفاده شده و سرعتي بالغ بر يکهزار مگابيت در ثانيه را ارائه مي نمايند.